14 Եւ յատակեցից զորմն զոր ծեփէիք, եւ կործանեսցի. եւ ընկեցից զնա յերկիր, եւ յայտնեսցին հիմունք նորա, եւ անկցի եւ վախճանեսցի յանդիմանութեամբ՝՝. եւ գիտասջիք թէ ես եմ Տէր։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր ի վերայ մարգարէիցն, որ մարգարէանան յանուն իմ, եւ ես ոչ առաքեցի զնոսա եւ ոչ պատուիրեցի նոցա՝՝, որ ասեն թէ՝ Սուր եւ սով ոչ եղիցի յերկրիս յայսմիկ. յախտ ծիւրական մահու, եւ՝՝ ի սուր եւ ի սով սպառեսցին մարգարէքն այնոքիկ.
Վասն այնորիկ այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց ի վերայ մարգարէիցն. Ահաւադիկ ես ջամբեցից դոցա ցաւս, եւ արբուցից դոցա ջուր դառնութեան. զի ի մարգարէիցն Երուսաղեմի ել պղծութիւն ընդ ամենայն երկիր։
Յամօթ եղե՞ն զի պակասեցան. եւ ոչ որպէս ամաչեցեալք ամաչեցին, եւ զանարգանս իւրեանց ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ի կործանումն իւրեանց՝՝, եւ ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց սատակեսցին, ասէ Տէր։
Ամաչեսցե՞ն զի արարին զպղծութիւն. սակայն եւ այնպէս ոչ ամաչեցին ամօթով, եւ զպատկառանս ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ընդ անկեալսն, ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց եւ տկարասցին՝՝, ասէ Տէր։
եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ մարգարէիցն որ տեսանէին ստութիւնս եւ խօսէին սնոտիս. ի խրատու ժողովրդեան իմոյ մի՛ կացցեն, եւ մի՛ ի գիրս տանն Իսրայելի գրեսցին, եւ յերկիրն Իսրայելի մի՛ մտցեն. եւ ծանիցեն թէ ես եմ Ադոնայի Տէր։
Իսկ որ լսէ զբանս իմ եւ ոչ առնէ, նման է առն, որ շինիցէ տուն ի վերայ հողոյ առանց հիման. զոր բախեաց գետ, եւ վաղվաղակի անկաւ, եւ եղեւ կործանումն տանն այնորիկ մեծ։