Եւ ասէ Եղիսէ ցարքայն Իսրայելի. Զի՞ կայ իմ եւ քո. երթ առ մարգարէս հօր քո եւ առ մարգարէս մօր քո։ Եւ ասէ ցնա արքայն Իսրայելի. Միթէ արդեւք կոչեա՞ց՝՝ Տէր զերիս թագաւորսս եկեալս՝ տալ զսոսա ի ձեռս Մովաբու։
Եւ իբրեւ ոչ եւս կարէին թաքուցանել, առ մայրն նորա տապանակ պրտուեայ, եւ ծեփեաց զնա կպրաձիւթով, եւ եդ ի նմա զմանուկն, եւ ընկէց զայն ի խաղ մի առ ափն գետոյն։
Եւ ո՞ւր են աստուածքն քո զոր արարեր քեզ. յարիցեն եւ փրկեսցեն՝՝ զքեզ ի ժամանակի չարեաց քոց. զի ըստ թուոյ քաղաքացն քոց էին քեզ աստուածքն քո, Յուդա. եւ ըստ թուոյ անցիցն Երուսաղեմի զոհէին Բահաղու։՝՝
ասէ ցնոսա որ ծեփէինն, թէ՝ Անզգամութիւն է այդ, քանզի փլանելոց է. եկեսցէ անձրեւ եւ ողողեսցէ, եւ տաց քարինս ռմբաքարաց ի պահանգս նոցա, եւ կործանեսցին. հողմ յարիցէ, եւ տապալեսցէ՝՝։
Եւ ասէ ցնա Զեբուղ. Արդ ո՞ւր է բերան քո որ ասէր, թէ՝ Ո՞վ է Աբիմելէք, զի ծառայեսցուք նմա. ո՞չ աւանիկ այն զօր է զոր դուն աղարտէիր. արդ ել եւ տուր ընդ նմա պատերազմ։