17 Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս եւ ասէ.
Եւ թողից ի նոցանէ արս թուով՝ ի սովոյ եւ ի սրոյ եւ ի մահուանէ. զի պատմեսցեն զամենայն անօրէնութիւնս նոցա ի մէջ ազգացն յորս մտանիցեն անդր, եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր։
Որդի մարդոյ, զհաց քո կարօտութեամբ կերիջիր, եւ զջուր քո տանջանօք եւ նեղութեամբ արբջիր.