Եւ ի գնալն իւրեանց՝ ի չորեսին կողմանս իւրեանց գնային, եւ յետս ընդդէմ ոչ դառնային, զի յոր կողմն հայէր մի առաջն, զհետ նորա երթային եւ յետս ընդդէմ ոչ դառնային։
Եւ ասէ ցայրն որ զգեցեալն էր զպատմուճանն. Մուտ ի մէջ անուոցդ ի ներքոյ քերովբէիցդ, եւ լից զագուռս քո կայծակամբք հրոյ ի միջոյ քերովբէիցդ, եւ ցանեա ի վերայ քաղաքին. եւ եմուտ առաջի իմ։
Եւ ձգեաց նմանութիւն ձեռին եւ արկ զգագաթամբ գլխոյ իմոյ. եւ վերացոյց զիս Ոգի ընդ երկինս եւ ընդ երկիր, եւ տարաւ զիս յԵրուսաղէմ ի տեսլեանն Աստուծոյ, եւ կացոյց զիս՝՝ ի նախադուռն դրանն ներքնոյ որ հայի ընդ հիւսիսի, ուր էր արձան պատկերին Նախանձու ստացողին։