26 Եւ ի վերոյ քան զհաստատութիւնն որ ի վերայ գլխոց նոցա, իբրեւ զտեսիլ ական շափիղայ, նմանութիւն աթոռոյ ի վերայ նորա, եւ ի վերայ աթոռոյն՝՝ նմանութիւն կերպարանաց մարդոյ։
Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
եւ ասէ ցիս. Որդի մարդոյ, տեսե՞ր զտեղի՝՝ աթոռոյ իմոյ եւ զտեղի հետոց ոտից իմոց, որովք բնակեսցէ անուն իմ ի մէջ տանն՝՝ Իսրայելի յաւիտեան, եւ մի՛ եւս պղծեսցեն տունն Իսրայելի զանուն իմ սուրբ, ինքեանք եւ առաջնորդք իւրեանց պոռնկութեամբ իւրեանց եւ սպանութեամբք իշխանացն որ ի մէջ նոցա.
հայեսցուք ի զօրագլուխն հաւատոց եւ ի կատարիչն Յիսուս, որ փոխանակ ուրախութեանն որ նմա առաջի կայր՝ յանձն առ զխաչն, արհամարհեաց զամօթն, նստաւ ընդ աջմէ աթոռոյն Աստուծոյ։
Եւ եղեւ մինչ էր Յեսու յԵրիքով, ամբարձեալ զաչս իւր ետես զի կայր առաջի նորա այր, եւ սուսեր մերկ ի ձեռին նորա. եւ մատուցեալ Յեսուայ ասէ ցնա. Մե՞ր ես թէ ի թշնամեաց մերոց։
Եւ ամենայն արարածք որ են յերկինս եւ յերկրի եւ ի ծովու եւ որ ի նոսա՝ լուայ զի ասէին. Որ նստի յաթոռն եւ Գառնն՝ օրհնեալ, բարձրացեալ եւ փառաւորեալ՝՝ յաւիտեանս յաւիտենից։