20 Որ միանգամ երկեաւ ի բանէ Տեառն ի ծառայիցն փարաւոնի, ժողովեաց զծառայս իւր եւ զանասուն ի տուն։
Դարձաւ փարաւոն եւ եմուտ ի տուն իւր, եւ ոչ հաստատեաց զմիտս իւր եւ ոչ այնու եւս։
Եւ որ ոչն անսաց ի միտս իւր բանիցն Տեառն, եթող զծառայս իւր եւ զանասուն իւր ի դաշտի։
Եւ արար Տէր զբանն զայն ի վաղիւ անդր, եւ սատակեցաւ ամենայն անասուն Եգիպտացւոցն. բայց յանասնոց որդւոցն Իսրայելի ոչ ծախեցաւ եւ ոչ ինչ։
Որ արհամարհէ զիրօք՝ արհամարհեսցի ի նոցանէ. որ երկնչի ի պատուիրանէն՝ առողջ լիցի։ Որդւոյ նենգաւորի՝ բարի ինչ մի՛ եղիցի. ծառայի իմաստնոյ՝ յաջողեսցին գործք իւր, եւ ուղղեսցին ճանապարհք նորա։
Դադարք իմաստութեան՝ ցանկալի են քան զոսկի, դադարք հանճարոյ՝ ցանկալի են քան զարծաթ։
զի Տէր դատի զդատաստանս նորա, եւ փրկեսցէ անկապուտ զանձն քո՝՝։
Խորագիտի տեսեալ զչարագործն պատժեալ՝ հաստատութեամբ խրատէ զանձն, եւ անմտաց անցեալ առ նոքօք վնասեցան։
Հաւատովք առեալ հրաման Նոյի վասն չեւ եւս երեւելեացն, զահի հարեալ կազմէր զտապանն ի փրկութիւն տան իւրոյ, որով դատեցաւ զաշխարհ, եւ հաւատոցն արդարութեան եղեւ ժառանգաւոր։