17 Եւ արարին այնպէս. ձգեաց Ահարոն ձեռամբ իւրով զգաւազանն եւ եհար զհող երկրին, եւ եղեւ մուն ի մարդ եւ յանասուն, եւ յամենայն հող՝՝ երկրին Եգիպտացւոց։
համարեցաւ նմա յարդարութիւն ազգէ յազգ մինչեւ յաւիտեան։
Ասացի ցքեզ. Արձակեա զժողովուրդ իմ, զի պաշտեսցեն՝՝ զիս. ապա թէ ոչ կամիցիս արձակել զդա, ես եմ ապաքէն որ սպանանիցեմ զորդի քո զանդրանիկ։
Եւ ապա մտին Մովսէս եւ Ահարոն առաջի փարաւոնի եւ ասեն ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Արձակեա զժողովուրդ իմ, զի արասցեն ինձ տօն յանապատի։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ասա ցԱհարոն, թէ Ձգեա ձեռամբ քով՝՝ զգաւազանդ եւ հար զհող երկրիդ. եւ եղիցի մուն ի մարդ եւ յանասուն, եւ՝՝ յամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց։
Տէր զօրութեանց խորհեցաւ քակել զամենայն ամբարտաւանութիւն փառաւորաց, եւ անարգել զամենայն պատուական ի վերայ երեսաց երկրի։
Եւ անդէն եհար զնա հրեշտակ Տեառն, փոխանակ զի ոչ ետ փառս Աստուծոյ. եւ եղեալ որդնալից՝ սատակեցաւ։