Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Յերթալդ քում եւ ի դառնալդ յԵգիպտոս՝ տեսջիր զամենայն նշանս զոր ետու ի ձեռս քո, արասցես առաջի փարաւոնի. եւ ես խստացուցից զսիրտ նորա, եւ ոչ արձակեսցէ զժողովուրդն։
Եւ ոչ լուիցէ ձեզ փարաւոն. եւ արկից զձեռն իմ յԵգիպտոս, եւ հանից հանդերձ զօրութեամբ իմով՝՝ զժողովուրդ իմ, զորդիսն Իսրայելի, յերկրէն Եգիպտացւոց, մեծաւ վրէժխնդրութեամբ։
Եւ ասէ Մովսէս. Ես ելից ի քէն եւ աղօթս արարից առ Աստուած, եւ փարատեսցի շանաճանճդ ի փարաւոնէ եւ ի ծառայից իւրոց եւ ի ժողովրդենէ իւրմէ վաղիւ. բայց մի՛ եւս խաբեսցէ փարաւոն առ ի չարձակել զժողովուրդդ զոհել Տեառն։
Կոչեաց փարաւոն զՄովսէս եւ զԱհարոն եւ ասէ. Աղօթս արարէք առ Տէր, եւ ի բաց արասցէ զգորտս յինէն եւ ի ժողովրդենէ իմմէ, եւ արձակեցից զժողովուրդդ, եւ զոհեսցեն Տեառն։
Որպէս շուն յորժամ դառնայ ի փսխած իւր եւ ատելի լինի, նոյնպէս եւ անզգամն իւրովք չարեօք՝ յորժամ դառնայցէ անդրէն ի մեղս իւր։ Է ամօթ որ ածէ զմեղս, եւ է ամօթ որ ածէ զփառս եւ զշնորհս։
Եւ տուաւ նմա խորշակահար առնել զմարդիկ հրով. եւ տապացան մարդիկ ի տապ մեծ, եւ հայհոյեցին զԱստուած որ ունի իշխանութիւն ի վերայ հարուածոցս այսոցիկ. եւ ոչ ապաշխարեցին ի փառս Աստուծոյ։
Եւ ուղղեցան երինջքն ընդ ճանապարհ մտիցն Բեթսամիւսայ, ընդ մի շաւիղ երթային եւ վաստակէին եւ ոչ խոտորէին ոչ յաջ եւ ոչ յահեակ. եւ նախարարք այլազգեացն երթային զհետ նորա մինչեւ ի սահմանս Բեթսամիւսայ։
Եւ ասեն եթէ առաքիցէք զտապանակն Աստուծոյ Իսրայելի ուխտին Տեառն՝՝, մի՛ առաքիցէք զնա ունայն, այլ տալով տաջիք նմա զհարուածոցն, եւ ապա բժշկեսջիք եւ հաշտեսցի ընդ ձեզ. գուցէ՝՝ ոչ վերանայցէ ձեռն նորա ի ձէնջ։
եւ տեսջիք եթէ ի մուտս սահմանաց իւրոց երթիցէ ընդ Բեթսամիւս՝ նա արար մեզ զչարիսս մեծամեծս զայսոսիկ. ապա թէ ոչ՝ գիտասցուք եթէ ոչ ձեռն նորա եկն ի վերայ մեր, այլ վրիպակ իմն գործեցաւ՝՝ ի մեզ։