Եւ եկեսցէ, եւ եղիցի ամենայն տեղի լերին Սիոնի եւ ամենայն որ շուրջ զնովաւ իցէ՝՝ հովանի ամպոյ ի տուէ, եւ իբրեւ զծուխ եւ զլոյս հրոյ բորբոքելոյ ի գիշերի, ամենայն փառօք ծածկեսցի։
Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Խօսեաց ընդ Ահարոնի ընդ եղբօր քում, եւ մի՛ մտցեն յամենայն ժամ ի սրբութիւնն ի ներքս քան զվարագոյրն յանդիման քաւութեանն, որ է ի վերայ տապանակի վկայութեանն, եւ ոչ մեռանիցի. զի ամպով երեւեցայց ի վերայ քաւութեանն։
Ի մտանելն Մովսիսի ի խորանն վկայութեան խօսել ընդ նմա, եւ լուաւ զբարբառն Տեառն ի խօսելն՝՝ ընդ նմա ի վերուստ ի քաւութենէ անտի՝ ի միջոյ երկուցն քերովբէից որ էին՝՝ ի վերայ տապանակին վկայութեան, ի միջոյ երկուց քերովբէիցն, եւ խօսէր ընդ նմա։