30 Եւ ետես Ահարոն եւ ամենայն որդիքն Իսրայելի զՄովսէս, եւ էր փառաւորեալ տեսիլ գունոյ՝՝ երեսաց նորա, եւ երկեան մերձենալ ի նա։
Եւ կոչեաց զնոսա Մովսէս, եւ դարձան առ նա Ահարոն եւ ամենայն իշխանք ժողովրդեանն, եւ խօսեցաւ Մովսէս ընդ նոսա։
Ո՞վ գիտէ զիմաստունս՝՝, եւ ո՞վ գիտէ զմեկնութիւն բանից։ Իմաստութիւն առն՝ լուսաւոր առնէ զերեսս իւր, եւ որ ժպիրհն է երեսօք իւրովք՝ ատելի լիցի։
բերան ի բերան խօսեցայց ընդ նմա, երեսօք եւ ոչ առակօք. եւ զփառսն Տեառն ետես. եւ ընդէ՞ր ոչ երկերուք բամբասել զծառայն իմ Մովսէս։
Եւ եհարց ցնոսա թէ՝ Զի՞նչ վիճէիք ընդ նոսա։
Եւ երեւեցաւ նոցա Եղիա Մովսիսիւ հանդերձ, եւ խօսէին ընդ Յիսուսի։
Իբրեւ ետես Սիմովն Պետրոս, անկաւ առ ծունկսն Յիսուսի եւ ասէ. Ի բաց գնա յինէն, Տէր, զի այր մեղաւոր եմ ես։
Զի եթէ պաշտօն մահու գրով դրոշմեալ ի տախտակսն քարեղէնս եղեւ փառօք, զի մի՛ կարասցեն հայել որդիքն Իսրայելի յերեսն Մովսիսի վասն փառաց երեսաց նորա որ խափանելոցն էր,