Եւ զորդիս ցլուց՝՝ եւ խոյս եւ ամիկս յողջակէզս Տեառն Աստուծոյ երկնից. ցորեան եւ աղ եւ գինի եւ ձէթ, որպէս եւ հրամայեսցեն քահանայապետքն յԵրուսաղէմ. եւ լիցի անխափան տուեալ օր ըստ օրէ որպէս եւ խնդրեսցեն՝՝.
Եւ արդ մի՛ առնուցուս ի դստերաց նոցա կանայս որդւոց քոց, եւ զդստերս քո մի՛ տացես կանայս որդւոց նոցա, եւ մի՛ խնդրեսցես առնել խաղաղութիւն ընդ նոսա զամենայն ժամանակս. եւ եղիջիր դու զօրաւոր ուտել զբարութիւն երկրին, եւ ժառանգեսցեն որդիք քո զերկիրն զայն յաւիտեանս ժամանակաց։
Անցին վաղվաղակի զճանապարհաւն զոր պատուիրեցեր նոցա. արարին իւրեանց որթ ձուլածոյ, եւ երկիր պագին նմա, եւ զոհեցին նմա եւ ասեն. Այս են աստուածք քո, Իսրայէլ, որ հանին զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս՝՝. Ահա ես դնեմ ընդ քեզ ուխտ. առաջի ամենայն ժողովրդեան քո արարից սքանչելիս որ ոչ եղեն յամենայն երկրի եւ յամենայն ազգս. եւ տեսցէ ամենայն ժողովուրդդ յորս ես դու ի միջի դոցա՝ զգործս Տեառն. զի զարմանալիք իցեն զոր եսս արարից ձեզ։
եւ լինիցի այն ձեզ ի ծոպսն, եւ տեսանիցէք զայն եւ յիշիցէք զամենայն զպատուիրանս Տեառն առնել զնոսա. եւ ոչ խոտորիցիք զկնի մտաց եւ աչաց ձերոց, որով դուքն պոռնկիք զկնի նոցա.
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահաւասիկ դու ննջեսցես ընդ հարս քո, եւ յարուցեալ ժողովուրդդ այդ պոռնկեսցի զհետ աստուածոց օտարաց երկրին յոր մտանիցէ դա ի նոսա, եւ թողուցուն զիս եւ ցրիցեն զուխտն իմ զոր ուխտեցի ընդ դոսա։
Սակայն եւ նոցա ոչ լուան. զի պոռնկեցան զհետ աստուածոց օտարաց, եւ երկիր պագին նոցա, եւ բարկացուցին զՏէր. եւ՝՝ խոտորեցան վաղվաղակի ի ճանապարհէն ընդ որ գնային հարք նոցա՝ լսել պատուիրանաց Տեառն, եւ ոչ արարին այնպէս։