Եւ ասէ Եղիա. Նախանձեցայ զնախանձ Տեառն ամենակալի. զի թողին զքեզ որդիքն Իսրայելի, զսեղանս քո կործանեցին, եւ զմարգարէս քո կոտորեցին սրով. ես միայն մնացեալ եմ, եւ խնդրեն զանձն իմ առնուլ զսա։
Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Եւ տաց զնախանձ իմ ի քեզ, եւ արասցեն ընդ քեզ ըստ բարկութեան սրտմտութեան իմոյ՝՝. եւ զունչս եւ զականջս քո կտրեսցեն, եւ զմնացորդս քո սրով կոտորեսցեն, եւ զուստերս քո եւ զդստերս քո առցեն, եւ զմնացորդս քո հրով սատակեսցեն.
եւ ոչ հաճեսցի Աստուած ներել նմա. այլ յայնժամ բորբոքեսցի բարկութիւն նորա եւ նախանձ նորա ի մարդն յայն, եւ հասցեն նմա ամենայն նզովք ուխտիս այսորիկ՝ գրեալք ի գրի օրինացս այսոցիկ, եւ ջնջեսցէ Տէր զանուն նորա ի ներքոյ երկնից.
Ահա եցոյց մեզ Տէր Աստուած զփառս իւր եւ զմեծութիւն իւր, եւ զբարբառ նորա լուաք ի միջոյ հրոյ. յաւուր յայսմիկ տեսաք եթէ խօսիցի Աստուած ընդ մարդոյ եւ կեցցէ։