Մինչդեռ իջանէր Մովսէս ի լեռնէն Սինայ, եւ երկոքին տախտակքն ուխտի ի ձեռս Մովսիսի էին, եւ յիջանել իւրում ի լեռնէ անտի՝ ոչ գիտէր Մովսէս եթէ փառաւորեալ իցէ տեսիլ գունոյ՝՝ երեսաց նորա ի խօսել նորա ընդ նմա։
յայտնեալք՝ զի էք թուղթք Քրիստոսի, պաշտեցեալ ի մէնջ. եւ գրեալ՝ ոչ մրով, այլ Հոգւովն Աստուծոյ կենդանւոյ. ոչ ի տախտակս քարեղէնս, այլ ի տախտակս սրտի մարմնեղէնս։
Զայս պատգամս խօսեցաւ Տէր ընդ ժողովրդեանն ձերում ի լերինն ի միջոյ հրոյն, ուր խաւարն եւ մէգ եւ մառախուղ էր, մեծաւ բարբառով, եւ ոչ եւս յաւել. եւ գրեաց զնոսա ի վերայ երկուց քարեղէն տախտակացն եւ ետ ցիս։
յորում կայր բուրվառն ոսկի, եւ արկղն կտակարանաց պատեալ ներքոյ եւ արտաքոյ ոսկւով, յորում սափորն ոսկի լի մանանայիւ, եւ գաւազանն Ահարոնի որ ծաղկեցաւ, եւ տախտակք կտակարանացն.