որդի կնոջ այրւոյ, եւ նա էր ի ցեղէն Նեփթաղիմայ, եւ հայր նորա այր Տիւրացի. ճարտարապետ պղնձոյ եւ լի արուեստիւ եւ իմաստութեամբ եւ գիտութեամբ՝ գործել զամենայն գործ պղնձոյ. եւ եմուտ առ արքայ Սողոմոն, եւ արար զամենայն զգործն։
Եւ ասէ Մովսէս ցՏէր. Ահա ասես ցիս. Հան զժողովուրդդ զայդ. եւ դու ոչ ցուցեր ինձ զո՛ առաքիցես ընդ իս. եւ դու ցիս ասացեր, թէ Ճանաչեմ զքեզ քան զամենեսին՝՝, եւ ունիս շնորհս յինէն։
Եւ արարին Բեսելիէլ եւ Եղիաբ եւ ամենայն այր իմաստուն մտօք, որում տուաւ ի Տեառնէ իմաստութիւն եւ գիտութիւն՝ խելամուտ լինել գործել զամենայն գործ տարազու սրբութեանն, ըստ ամենայնի որպէս եւ հրամայեաց Տէր։
Եւ արար Բեսելիէլ զտապանակն յանփուտ փայտից, յերկուց կանգնոց եւ ի կիսոյ զերկայնութիւն նորա, եւ ի կանգնոյ եւ ի կիսոյ զլայնութիւն նորա, եւ ի կանգնոյ եւ ի կիսոյ զբարձրութիւն նորա։
Եւ ապա Եղիաբ Աքիսամայ յազգէ Դանայ, որ ճարտարապետէր զոստայնանկութիւն եւ զասղնագործութիւն եւ զնկարակերտութիւն, ի կապուտակէ եւ ի ծիրանւոյ եւ ի կարմրոյ մանելոյ եւ ի բեհեզոյ նիւթելոյ։