Եւ քաւեսցէ Ահարոն ի վերայ եղջերաց նորա միանգամ ի տարւոջ. յարենէ առ ի վասն մեղացն սրբութեան եւ՝՝ քաւութեան միանգամ ի տարւոջ սրբեսցէ զնա յազգս նոցա. զի սրբութիւն սրբութեանց Տեառն է։
Եւ առեալ երկուց որդւոցն Ահարոնի, Նաբադայ եւ Աբիուդայ, զիւրաքանչիւր բուրուառ՝ եդին ի նոսա հուր, եւ արկին խունկս եւ մատուցին առաջի Տեառն հուր օտար, զոր ոչ հրամայեաց նոցա Տէր։