Որդիք Ամրամայ՝ Ահարոն եւ Մովսէս. եւ որոշեցաւ Ահարոն սուրբ լինել ի սրբութիւնս սրբութեանցն՝ ինքն եւ որդիք իւր մինչեւ յաւիտեան, ծխել խունկս առաջի Տեառն, պաշտել եւ աղօթս առնել յանուն նորա մինչեւ յաւիտեան։
եւ արդ ահա ես որդի նորա՝՝ շինեմ տուն անուան Տեառն Աստուծոյ իմոյ, սրբել զնա նմա, ծխել առաջի նորա խունկս եւ առաջադրութիւնս յամենայն ժամ, եւ մատուցանել ողջակէզս հանապազ առաւօտուց եւ երեկորին, եւ ի շաբաթս եւ յամսամուտս եւ ի տօնս Աստուծոյ մերոյ, յաւիտեան զայն յԻսրայելի։
կացին ի վերայ Ոզիայ արքայի եւ ասեն ցնա. Ոչ է քո, Ոզիաս, ծխել խունկս Տեառն, այլ քահանայից որդւոց Ահարոնի սրբեցելոցդ է ծխել զայդ. ել արտաքս ի սրբութեանց, վասն զի ապստամբեցեր դու ի Տեառնէ, եւ ոչ եւս լիցի քեզ այդ ի փառս ի Տեառնէ Աստուծոյ։
եւ ընտրեցի զտուն հօր քո յամենայն գաւազանացն Իսրայելի քահանայանալ ինձ, ելանել առ սեղանն իմ, արկանել խունկս եւ կրել զեփուդն առաջի իմ. եւ ետու տան հօր քո զամենայն զառ ի հրոյն որդւոցն Իսրայելի ի կերակուր։