35 Եւ եղիցի ի վերայ Ահարոնի, յորժամ պաշտիցէ, հնչիւն բարբառոյ ի մտանել իւրում ի սրբութիւնն առաջի Տեառն եւ յելանել նորա, զի մի՛ մեռանիցի։
Զանգակ ոսկի եւ նռնաձեւ՝ ծաղկեալ առ ստորով վտաւակացն՝՝ շուրջանակի։
Եւ արասցես թիթեղն յոսկւոյ սրբոյ, եւ քանդակեսցես ի նմա քանդակ կնքոյ՝ ՍՐԲՈՒԹԻՒՆ ՏԵԱՌՆ։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Խօսեաց ընդ Ահարոնի ընդ եղբօր քում, եւ մի՛ մտցեն յամենայն ժամ ի սրբութիւնն ի ներքս քան զվարագոյրն յանդիման քաւութեանն, որ է ի վերայ տապանակի վկայութեանն, եւ ոչ մեռանիցի. զի ամպով երեւեցայց ի վերայ քաւութեանն։
եւ ոչ արեամբ նոխազաց եւ զուարակաց, այլ իւրով արեամբն եմուտ մի անգամ ի սրբութիւնսն, յաւիտենականս գտեալ զփրկութիւն՝՝։