Եւ ոչ ինչ գոյր ի տապանակին, բայց երկու տախտակքն քարեղէնք տախտակք ուխտի՝՝, զորս եդ անդ Մովսէս ի Քորեբ, զորս ուխտեաց Տէր ընդ որդիսն Իսրայելի յելանել նոցա յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ձգեսցես զվարագոյրն սիւնէ ի սիւն՝՝, եւ տարցիս ի ներքս քան զվարագոյրն զտապանակ վկայութեանն. եւ անջրպետիցէ ձեզ վարագոյրն ի մէջ սրբութեանն, եւ ի մէջ սրբութեան սրբութեանցն։
Եւ աղասցես ի նոցանէ մանր, եւ դիցես ի նմանէ յանդիման վկայութեանն ի խորանին վկայութեան, ուստի երեւեցայց քեզ անտի. ի սրբութիւն սրբութեանցն եղիցի ձեզ խունկն այն զոր առնիցէք։
Մինչդեռ իջանէր Մովսէս ի լեռնէն Սինայ, եւ երկոքին տախտակքն ուխտի ի ձեռս Մովսիսի էին, եւ յիջանել իւրում ի լեռնէ անտի՝ ոչ գիտէր Մովսէս եթէ փառաւորեալ իցէ տեսիլ գունոյ՝՝ երեսաց նորա ի խօսել նորա ընդ նմա։
յորում կայր բուրվառն ոսկի, եւ արկղն կտակարանաց պատեալ ներքոյ եւ արտաքոյ ոսկւով, յորում սափորն ոսկի լի մանանայիւ, եւ գաւազանն Ահարոնի որ ծաղկեցաւ, եւ տախտակք կտակարանացն.