Եւ ասէ. Ելցես դու վաղիւ եւ կացցես ի լերին անդ առաջի Տեառն։ Եւ ահա Տէր անցցէ. եւ հողմ մեծ ուժգին որ զլերինս քակիցէ եւ զվէմս խորտակիցէ առաջի Տեառն, եւ ոչ ի հողմն Տէր. եւ յետ հողմոյն շարժումն, եւ ոչ ի շարժմանն Տէր.
Եւ տեսեալ ժողովրդեանն եթէ յամեաց Մովսէս իջանել ի լեռնէ անտի, կուտեցաւ ժողովուրդն ի վերայ Ահարոնի եւ ասեն ցնա. Արի եւ արա մեզ աստուածս որ առաջնորդեսցեն մեզ. զի այրն այն Մովսէս որ եհան զմեզ յԵգիպտոսէ, ոչ գիտեմք զի՛ եղեւ նմա։
Եւ ասէ ցնա Մովսէս. Այժմ իբրեւ ելից ըստ քաղաքս՝ ձգեցից զձեռս իմ առ Աստուած, եւ ձայնքն դադարեսցեն, եւ կարկուտն եւ անձրեւ ոչ եւս լիցի. զի ծանիցես թէ Տեառն է երկիր։
Եւ դու աստ կաց առ իս, եւ խօսեցայց ընդ քեզ զպատուիրանս եւ զիրաւունս եւ զդատաստանս զոր ուսուցանիցես նոցա, եւ արասցեն յերկրին զոր ես տաց նոցա ի ժառանգութիւն։
Եւ աղաչեցի առաջի Տեառն կրկին անգամ իբրեւ զառաջինն, զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր. հաց ոչ կերայ եւ ջուր ոչ արբի, վասն ամենայն մեղաց ձերոց զոր մեղայք՝ առնել զչար առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ՝՝, բարկացուցանել զնա.
Յելանելն իմում ի լեառնն առնուլ զտախտակսն քարեղէնս, զտախտակսն ուխտի զոր ուխտեաց Տէր ընդ ձեզ, եւ եղէ ի լերինն զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր. հաց ոչ կերայ եւ ջուր ոչ արբի.