Եւ ասէ Յակոբ ցընտանիս իւր եւ ցամենեսին որ ընդ նմա էին. Ի բաց առէք զաստուածսդ օտարոտիս որ ընդ ձեզ են ի միջոյ ձերմէ, եւ սրբեցարուք, եւ փոխեցէք զպատմուճանս ձեր։
Մի՛ մերձեսցի ի նա ձեռն. քանզի քարամբ քարկոծեսցի եւ նետիւք խոցոտիցի. եթէ անասուն իցէ եւ եթէ մարդ, մի՛ կեցցէ. այլ յորժամ ձայնքն եւ փողն եւ ամպն վերասցին ի լեռնէ անտի,՝՝ ելանիցեն նոքա ի լեառնն։
Պատասխանի ետ Դաւիթ քահանային եւ ասէ ցնա. Ի կանանց մեկուսի եմք յերեկէ եւ յեռանդէ, յելանել ինձ ի ճանապարհս սրբեցան եւ մանկտին, զի եւ ճանապարհս իսկ պիղծ է. եւ վասն այնորիկ այսօր սրբեսցի գործովս իմով՝՝։