17 Եւ ասէ ցնա աներն Մովսիսի. Ոչ է ուղիղ բանդ զոր առնես։
Բայց արձակեա զկինդ յայր իւր. զի այր մարգարէ է, եւ արասցէ աղօթս վասն քո եւ կեցցես. ապա թէ ոչ տացես, գիտեա զի մեռանիս դու եւ ամենայն որ ինչ քո է։
Յորժամ լինիցի ինչ դոցա հակառակութիւն, գան առ իս, եւ ես ընտրեմ ի մէջ իւրաքանչիւր ուրուք, եւ իմացուցանեմ դոցա զհրամանս Աստուծոյ եւ զօրէնս նորա։
Անհնարին տանջանօք տանջիս դու եւ ամենայն ժողովուրդդ որ է ընդ քեզ. ծանր է քեզ բանդ այդ, ոչ կարես միայն առնել։
Իւղով եւ խնկով եւ գինւով զուարճանայ սիրտ, եւ բեկանի ի տրտմութենէ անձն։՝՝
Կոչեցին երկոտասանքն զբազմութիւն աշակերտացն եւ ասեն. Ոչ է հաճոյ մեզ թողուլ զբանն Աստուծոյ եւ պաշտել զսեղանս։