13 Եւ եղեւ ի վաղիւ անդր նստաւ Մովսէս դատել զժողովուրդն. եւ կայր ամենայն ժողովուրդն շուրջ զՄովսիսիւ, յառաւօտէ մինչեւ ցերեկոյ։
յորժամ ելանէի ընդ առաւօտս ի քաղաքն, եւ արկանէր ի հրապարակս աթոռ իմ,
Եւ առ Յոթոր աներն Մովսիսի ողջակէզս եւ զոհս Աստուծոյ. եւ գնացին Մովսէս եւ Ահարոն եւ ամենայն ծերքն Իսրայելի՝ ուտել հաց ընդ աներոյն Մովսիսի առաջի Տեառն։
Եւ տեսեալ Յոթորայ զամենայն ինչ զոր առնէր ժողովրդեանն, եւ ասէ. Զի՞նչ է բանդ այդ զոր առնես դու ժողովրդեանդ. ընդէ՞ր դու նստիս միայն, եւ ամենայն ժողովուրդդ կայ շուրջ զքեւ յառաւօտէ մինչեւ ցերեկոյ։
Եւ ուղղեսցի ողորմութեամբ աթոռ, եւ նստցի ի վերայ նորա ճշմարտութեամբ ի յարկսն Դաւթի. դատեսցի եւ խնդրեսցէ զիրաւունս, եւ փութասցի առնել զարդարութիւն։
Զարթիցեն եւ ելցեն ամենայն ազգք ի ձորն Յովսափատու, զի անդ նստայց դատել զամենայն ազգս շուրջանակի։
Յաթոռն Մովսիսի նստան դպիրքն եւ փարիսեցիք.
եթէ որ մխիթարէն՝ ըստ մխիթարութեանն. որ առատն է՝ զուարթութեամբ, որ վերակացուն է՝ փութով, որ ողորմին՝ լրջմտութեամբ։
Վասն այնորիկ եւ հարկս հարկանէք, զի Աստուծոյ սպասաւորք են՝ ի նոյն կանխեալք։
Հեծեալք յերիվարս ի մէջօրէի, եւ սպիտակաց, երթեալք յատեանս ատենակալաց։