Եւ ասէ Մովսէս. Այս բան է զոր հրաման ետ Տէր. Լցէք լի չափով զմանանայդ յաման մի, եւ պահեցէք՝՝ յազգս ձեր, զի տեսանիցէք զհացդ զոր կերայք դուք՝՝ յանապատի աստ ի ժամանակի իբրեւ եհան զմեզ Տէր՝՝ յերկրէն Եգիպտացւոց։
Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Իբրեւ խնձորի ի փայտս անտառի, այնպէս եղբօրորդին իմ ի մէջ ուստերաց. ընդ հովանեաւ նորա ցանկացայ նստել՝ եւ նստայ, եւ պտուղ նորա քաղցր է ի կոկորդի իմում։
Եւ չարչարեաց զքեզ, եւ սովաբեկ արար զքեզ, եւ կերակրեաց զքեզ մանանայիւն զոր ոչ գիտէիր եւ ոչ գիտէին հարքն քո, զի յայտ արասցէ քեզ թէ ոչ հացիւ միայն կեցցէ մարդ, այլ ամենայն բանիւ որ ելանէ ի բերանոյ Աստուծոյ՝ կեցցէ մարդ։