Եւ Մովսէս եւ Ահարոն արարին զամենայն նշանս եւ զարուեստս զայսոսիկ յերկրին Եգիպտացւոց՝՝ առաջի փարաւոնի. եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ կամեցաւ արձակել զորդիսն Իսրայելի յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ես խստացուցից զսիրտն փարաւոնի եւ պնդեսցի զհետ դոցա. եւ փառաւորեցայց ի փարաւոն, եւ յամենայն զօրս նորա, եւ ծանիցեն ամենայն Եգիպտացիքն թէ ես եմ Տէր։ Եւ արարին այնպէս։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Յերթալդ քում եւ ի դառնալդ յԵգիպտոս՝ տեսջիր զամենայն նշանս զոր ետու ի ձեռս քո, արասցես առաջի փարաւոնի. եւ ես խստացուցից զսիրտ նորա, եւ ոչ արձակեսցէ զժողովուրդն։
Եւ այլք ի մարդկանէ որ ոչ մեռան ի հարուածոցս յայսցանէ՝ ոչ ապաշխարեցին եւ ոչ դարձան ի գործոց ձեռաց իւրեանց, յերկրպագութենէ դիւաց եւ կռոց յոսկեղինաց եւ յարծաթեղինաց եւ ի պղնձոյ եւ ի քարէ եւ ի փայտէ, որք ոչ տեսանել կարեն եւ ոչ լսել եւ ոչ գնալ.