17 Բանք իմաստնոց մեղմով լսին քան զաղաղակ իշխանաց անզգամութեամբ՝՝։
Որ յանդիմանէ զայր ի ճանապարհս իւր՝՝ շնորհակալութիւն գտանէ քան զսուտակասպասն լեզուաւ։
Բանք բերանոյ իմաստնոյ՝ շնորհք, եւ շրթունք անմտի ընկղմեն զնա։
Սիրտ իմաստնոյ ի տան սգոյ, եւ սիրտ անմտի ի տան ուրախութեան։
Մի՛ աղաղակեսցէ եւ մի՛ վիճեսցի, եւ մի՛ ոք լուիցէ արտաքոյ զբարբառ նորա։
Ծագեսցէ, եւ մի՛ խորտակեսցի, մինչեւ դիցէ յերկրի զդատաստան, եւ՝ յանուն նորա հեթանոսք՝՝ յուսասցին։
Զի բարկութիւն մարդոյ զարդարութիւն Աստուծոյ ոչ գործէ։