Եւ եմուտ կինն առ ամենայն ժողովուրդն. եւ խօսեցաւ ընդ ամենայն քաղաքին իմաստութեամբ իւրով՝ հատանել զգլուխն Սաբէեայ որդւոյ Բոքորեայ. եւ հատին՝՝ ընկեցին զնա առ Յովաբ. եւ փող եհար եղջերեաւն, եւ սփռեցան ի քաղաքէն յայնմանէ այր իւրաքանչիւր ի բնակութիւնս իւրեանց. եւ Յովաբ դարձաւ յԵրուսաղէմ առ արքայ։
վասն զի ոչ գոյ յիշատակ իմաստնոյն ընդ անզգամին յաւիտեան. զի արդարեւ իսկ յաւուրսն որ գալոց են ամենայն ինչ մոռացօնք են. եւ զիա՞րդ մեռանիցի իմաստունն ընդ անմտին։