Եւ ասացի ես ի սրտի իմում, թէ՝ Որպէս պատահարն անզգամին՝ եւ ինձ իսկ պատահեսցէ նոյն, եւ ընդէ՞ր իմաստնացայ. եւ զաւելորդս՝՝ խօսեցայ ի սրտի իմում. զի եւ այս իսկ ունայնութիւն է. զի անզգամն յաւելորդացն խօսի.՝՝
Սակայն եւ ի մէջ նոցա՝՝ պատահար է որդւոց մարդկան, եւ պատահար է անասնոց, եւ պատահար յամենեսին ի նոսա. որպէս մահ սորա՝ նոյնպէս եւ մահ նորա եւ շունչ է յամենեսին. եւ զի՞նչ առաւելութիւն եղեւ մարդոյ քան զանասնոյ. եւ ոչ ինչ. զի ամենայն ինչ ընդունայն է։
Ոչ գոյ կատարումն ամենայն ժողովրդեանն, ամենեցուն որք եղեն յառաջ քան զնոսա. նա եւ յետինքն ոչ լինիցին ուրախ ի վերայ նորա. զի եւ այն ինքն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Զի մի է, եւ ոչ կրկին. եւ որդի եւ եղբայր ոչ գոյ նորա. եւ ոչ է վախճան ամենայն վաստակոյ նորա. եւ սակայն ակն նորա ոչ յագի մեծութեամբ. եւ արդ ո՞ւմ ջանամ ես, եւ զլանամ զանձն իմ ի բարութենէ. զի եւ այն ընդունայնութիւն է եւ զբաղումն չար։
Եթէ զզրպարտութիւն տնանկի եւ զյափշտակութիւն իրաւանց եւ արդարութեան տեսանիցես յերկրի, մի՛ զարմանայցես ի վերայ իրացն. զի բարձր ի վերայ բարձու պահէ, եւ բարձունք ի վերայ նոցա, եւ յաճախութիւն հողոյ։