Խօսեցայ ի սրտի իմում թէ՝ Առաւել ես մեծացայ եւ յաւելայ յիմաստութեան քան զամենեսեան որ էին յառաջ քան զիս յԵրուսաղէմ. եւ սիրտ իմ ետես բազում իմաստութիւն եւ գիտութիւն։
Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։
Եւ հեթանոսք բարկացան, եւ եկն բարկութիւն քո, եւ ժամանակ մեռելոց զի դատեսցին. եւ տաս վարձս ծառայից քոց մարգարէից եւ սրբոց, երկիւղածաց անուան քո, փոքունց եւ մեծամեծաց, եւ ապականես զապականիչս երկրի։