Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։
Եւ ամենեքեան որ շուրջ էին զնոքօք՝ օգնէին եւ զօրացուցանէին զձեռս նոցա՝ տալով արծաթ եւ ոսկի եւ զկահ եւ զանասուն, եւ ընծայիւք եւ պատարագօք լցուցանէին զնոսա՝՝։
Եւ ասեմ ցնոսա. Մեք փրկեցաք զեղբարս մեր զՀրեայս որ վաճառեցան հեթանոսաց, զոր մեք ոչ գիտացաք, եւ դուք վաճառեցէք զնոսա՝՝։ Եւ լռեցին, եւ ոչինչ կարացին տալ պատասխանի։
Եւ խորհեցայ թէ սիրտ իմ ձգեսցէ իբրեւ զգինի՝՝ զմարմին իմ. եւ սիրտ իմ առաջնորդեաց իմաստութեամբ, եւ զօրանալ յուրախութեան՝՝, մինչեւ տեսից ո՛ր իցէ բարին որդւոց մարդկան զոր արասցեն ի ներքոյ արեգական ի թիւ աւուրց կենաց իւրեանց։
Եւ եղիցի վարձ վաճառի նորա Տեառն նուիրեալ. ոչ անձանց ինչ ժողովեսցեն՝՝, այլ բնակելոցն առաջի Տեառն եղիցին ամենայն վաճառք նորա, ուտել, ըմպել եւ ուրախ լինել ի նշան յիշատակաց առաջի Տեառն՝՝։
Եւ գնաց Աբիգեա առ Նաբաղ. եւ էր խրախութիւն ի տան նորա իբրեւ զխրախութիւն թագաւորի, եւ սիրտ Նաբաղու զուարճացեալ էր յինքեան, եւ ինքն արբեալ էր յոյժ. եւ ոչ պատմեաց նմա բան մի մեծ կամ փոքր մինչեւ ցլոյս առաւօտուն։