14 Եւ որ անմիտն է յաճախէ զբանս. ոչ գիտէ մարդ զինչ եղեալ է, եւ զինչ լինելոց է զի զկնի նորա՝՝ ո՞վ պատմեսցէ նմա։
Զի մի՛ յաւելուցուք ի մեղս ձեր, եւ անօրէնութիւն համարեալ լիցի ձեզ ի բազում բանս խօսելոյ առաջի Տեառն։՝՝
ապա ուրեմն Յոբ զուր բանայ զբերան իւր, եւ ծանրացուցանէ անգիտութեամբ զբանս։
Ի Շատախօսութենէ ոչ ապրեսցիս ի մեղաց, թէ խնայես ի շրթունս՝ իմաստուն լինիս։
Լեզու իմաստնոց գիտէ զբարիս՝՝. բերանք անզգամաց պատմեն զչարիս։
Ջան անմտին չարչարեսցէ զնա, որ ոչ գիտաց երթալ ի քաղաք։
Եւ տեսի զի ոչ գոյ բարի, բայց թէ ուրախ լիցի մարդ յարարածս իւր, զի այն է բաժին նորա. զի ո՞վ ածիցէ զնա տեսանել զայն ինչ որ յետ նորա լինիցի։
Եւ որպէս ինչ եւ ուխտիցես դու Աստուծոյ, մի՛ յամիցես հատուցանել զնա. զի ոչ են կամք ի ձեռս անզգամաց՝՝. դու որչափ ուխտիցես՝ հատո.
Տես զգործս Աստուծոյ, զի ո՞վ է այն որ կարօղ լինիցի զարդարել՝ զոր Աստուածն խանգարիցէ։
Քանզի ոչ գիտէ զինչ լինելոց է. զի որպէս ինչ լինելոց իցէ՝ ո՞վ պատմեսցէ նմա։
Զի զամենայն զայս ետու ի սիրտ իմ, եւ սիրտ իմ ետես՝՝ զայս ամենայն. որպէս արդարքն եւ իմաստունքն, եւ գործք նոցա ի ձեռս Աստուծոյ. քանզի զսէր եւ զատելութիւն ոչ գիտէ մարդն. ամենայն ինչ առաջի երեսաց նորա է։
եւ մեծաբանեցեր ի վերայ իմ բերանովք քովք, եւ հնչեցէք առ իս զբանս ձեր, եւ ես լուայ։