Եւ ապստամբեցան յինէն, եւ ոչ կամեցան լսել ինձ. իւրաքանչիւր ոք զգարշելիս իւր յաչաց իւրոց ոչ ընկէց ի բաց, եւ զգնացսն Եգիպտացւոց ոչ թողին, եւ ասացի հեղուլ զսրտմտութիւն իմ ի վերայ նոցա, կատարել զբարկութիւն իմ ի նոսա ի մէջ Եգիպտացւոցն։
Բայց ի Տեառնէ միայն ապստամբք մի՛ լինիցիք, եւ ի ժողովրդենէ երկրին մի՛ երկնչիջիք, քանզի կերակուր մեր են. զի մեկնեցաւ ի նոցանէ Տէր, եւ ընդ մեզ է Տէր. մի՛ զանգիտիցէք ի նոցանէ։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Դիր զգաւազանդ Ահարոնի առաջի վկայութեանցն ի պահեստ, ի նշանակ որդւոցն անհնազանդից. եւ դադարեսցէ տրտնջիւն նոցա յինէն եւ մի՛ մեռանիցին։
զի ես գիտեմ զհեստութիւն քո եւ զխիստ պարանոց քո. զի մինչդեռ ես ընդ ձեզ կենդանի եմ այսօր, դառնացուցիչք էք Աստուածակողմանն, ո՞րպէս ոչ ապաքէն եւ յետ մահուան իմոյ։