Եւ մեք դարձեալ խոտորեցաք՝ անցեալ զօրինօք քովք, եւ խառնակեցաք ընդ աղտեղութիւնս հեթանոսաց երկրին. եւ ոչ բարկացար մեզ ի կորուսանել զմեզ մինչեւ ցայս վայր՝ եթէ ոչ մնասցէ արմատ եւ զաւակ եւ անուան մեր։
Եւ դու մի՛ կար յաղօթս ի վերայ ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ մի՛ խնդրեր ի վերայ դոցա ողորմութիւն, եւ մի՛ աղաչեր, եւ մի՛ անկանիր առաջի իմ վասն դոցա. զի ոչ լսեմ քեզ։
եւ ոչ հաճեսցի Աստուած ներել նմա. այլ յայնժամ բորբոքեսցի բարկութիւն նորա եւ նախանձ նորա ի մարդն յայն, եւ հասցեն նմա ամենայն նզովք ուխտիս այսորիկ՝ գրեալք ի գրի օրինացս այսոցիկ, եւ ջնջեսցէ Տէր զանուն նորա ի ներքոյ երկնից.