Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահաւասիկ ես եկից առ քեզ սեամբ ամպոյ, զի լուիցէ ժողովուրդն մինչ ես ընդ քեզ խօսիցիմ, եւ հաւատասցեն քեզ յաւիտեան։ Եւ պատմեաց Մովսէս զբանս ժողովրդեանն առ Տէր։
Եւ խօսէր Տէր ընդ Մովսիսի դէմ յանդիման, որպէս ոք զի խօսիցի ընդ բարեկամի իւրում. եւ դառնայր ի բանակ անդր. բայց պաշտօնեայ նորա Յեսու որդի Նաւեայ ոչ ելանէր ի խորանէ անտի։
այլ եւ ամենայն բնակիչք երկրիս այսորիկ լսիցեն թէ դու, Տէր, ի ժողովրդեանս յայսմիկ ես որ դէմ յանդիման երեւիս դու, Տէր, եւ ամպ քո կայ ի վերայ դոցա, եւ սեամբ ամպոյ երթաս դու առաջի դոցա ի տուէ, եւ սեամբ հրոյ ի գիշերի։
Զայս պատգամս խօսեցաւ Տէր ընդ ժողովրդեանն ձերում ի լերինն ի միջոյ հրոյն, ուր խաւարն եւ մէգ եւ մառախուղ էր, մեծաւ բարբառով, եւ ոչ եւս յաւել. եւ գրեաց զնոսա ի վերայ երկուց քարեղէն տախտակացն եւ ետ ցիս։