Եւ ուխտեաց Տէր ուխտ եւ պատուիրեաց նոցա եւ ասէ. Մի՛ երկնչիցիք յաստուածոց օտարաց, եւ մի՛ երկիր պագանիցէք նոցա, եւ մի՛ պաշտիցէք զնոսա, եւ մի՛ զոհիցէք նոցա.
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս՝՝. Ահա ես դնեմ ընդ քեզ ուխտ. առաջի ամենայն ժողովրդեան քո արարից սքանչելիս որ ոչ եղեն յամենայն երկրի եւ յամենայն ազգս. եւ տեսցէ ամենայն ժողովուրդդ յորս ես դու ի միջի դոցա՝ զգործս Տեառն. զի զարմանալիք իցեն զոր եսս արարից ձեզ։
զոր պատուիրեցի հարցն ձերոց, յաւուր յորում հանի զնոսա յերկրէն Եգիպտացւոց՝ ի հնոցէ երկաթոյն. եւ ասեմ. Լուարուք ձայնի իմում, եւ արարէք ըստ ամենայնի զոր ինչ պատուիրեմ ձեզ, եւ եղիջիք ինձ ի ժողովուրդ, եւ ես եղէց ձեզ յԱստուած։
ոչ ըստ ուխտին զոր ուխտեցի ընդ հարս նոցա՝ յաւուր յորում առի զձեռանէ նոցա հանել զնոսա յերկրէն Եգիպտացւոց. զի նոքա ոչ կացին յուխտին իմում, եւ ես անփոյթ արարի զնոցանէ, ասէ Տէր.
Եւ կոչեաց Մովսէս զամենայն Իսրայէլ եւ ասէ ցնոսա. Լուր, Իսրայէլ, զիրաւունս եւ զդատաստանս զոր ես խօսիմ յականջս ձեր յաւուր յայսմիկ, եւ ուսջիք զնոսա եւ զգոյշ լիջիք առնել զնոսա։