23 Եւ զՆեփթաղիմայ ասէ. Նեփթաղիմ յագուրդ ընդունելութեանց, եւ լցցի օրհնութեամբ ի Տեառնէ, եւ զծով եւ զհարաւ ժառանգեսցէ։
Նեփթաղիմ ծառ բարձրացեալ, աճեցուցանել արմտեօք, զգեցուցանել արմտեօք զգեղեցկութիւն։
Լռեա ի բարկութենէ եւ հանգիր ի սրտմտութենէ, եւ մի՛ նախանձիր ընդ չարս։
Քանզի յիս յուսացաւ եւ փրկեցից զնա, հովանի եղէց նմա, զի ծանեաւ զանուն իմ։
Զմայլեցուցից եւ արբեցուցից զանձինս քահանայից որդւոցն Ղեւեայ՝՝, եւ ժողովուրդ իմ լցցի իմովք բարութեամբք, ասէ Տէր։
Եկայք առ իս, ամենայն վաստակեալք եւ բեռնաւորք, եւ ես հանգուցից զձեզ։
եւ թողեալ զՆազարէթ՝ եկն բնակեցաւ ի Կափառնայում ի ծովեզերին, ի սահմանս Զաբուղոնի եւ Նեփթաղիմայ.
ժողովուրդ որ նստէր ի խաւարի՝ ետես լոյս մեծ. եւ որոց նստէին յաշխարհին եւ ի ստուերս մահու՝ լոյս ծագեաց նոցա։
Եւ զԱսերայ ասէ. Օրհնեալ յորդւոց Ասեր, եւ եղիցի ընդունելութիւն եղբարց, եւ մխեսցէ յեւղ զոտն իւր։