17 Անդրանիկ ցլու գեղ նորա, եւ եղջեւրք միեղջերոյ եղջեւրք նորա. խեթկեսցէ նոքօք զազգս միանգամայն մինչեւ ցծագս երկրի. այս են բիւրաւորք Եփրեմի, եւ սոքա հազարաւորք Մանասէի։
Եւ ոչ կամեցաւ հայրն նորա, այլ ասէ. Գիտեմ որդեակ, գիտեմ. եւ դա եղիցի ի ժողովուրդ, եւ դա բարձրասցի. այլ եղբայրս դորա կրտսեր՝ եղիցի մեծ քան զդա, եւ զաւակ սորա եղիցի ի բազմութիւն ազգաց։
Եւ յորդւոցն Իսաքարայ որք գիտէին զհանճար, ի ժամանակի ճանաչելով թէ զինչ առնիցեն Իսրայելի, յիշխանութեան իւրեանց՝՝ երկերիւր. եւ ամենեքեան եղբարք իւրեանց ընդ նոսա։
Եւ Որդիք Ռուբենի՝ անդրանկանն Իսրայելի, վասն զի նա էր անդրանիկ. եւ յելանելն նորա յանկողինս հօր իւրոյ՝ ետ զօրհնութիւն նորա որդւոյ իւրում Յովսեփայ՝ որդւոյ Իսրայելի. եւ ոչ համարեցաւ յազգ յանդրանկութեանն իւրում.
փոխանակ զի կողամբք եւ ուսովք ձերովք գրթցէիք, եւ ոգորէիք՝՝ եւ եղջերովք ձերովք խեթկէիք զամենայն անաւագն, եւ ի բաց մերժէիք զնոսա, մինչեւ ցրուեցան խաշինք իմ,
Ընդդէմ դարձան որդիքն Յովսեփայ Յեսուայ եւ ասեն. Ընդէ՞ր ժառանգեցուցեր մեզ մի ժառանգութիւն եւ մի վիճակ, եւ ես ժողովուրդ բազում եմ, եւ Աստուած օրհնեաց զիս։
Եւ յաղօթս եկաց Աննա եւ ասէ. Հաստատեցաւ սիրտ իմ ի Տէր, եւ բարձրացաւ եղջեւր իմ յԱստուած իմ՝՝. ընդարձակեցաւ բերան իմ ի վերայ թշնամեաց իմոց, ուրախ եղէ ի փրկութեան քում։