14 ի ժամանակի արդեանց արեգական փոփոխմանց, եւ ի գումարելոյ առ միմեանս ամպոց,՝՝
Ծագեալ զարեգակն ընդ առաւօտս եւ ոչ նուաղեաց ի լուսոյ. եւ իբրեւ անձրեւոյ դալարւոյ յերկրէ։
Մինչեւ եկեսցէ բան նորա, եւ բան Տեառն փորձեաց զնա։
Ի բերանոյ մանկանց տղայոց եւ ստնդիեցաց հաստատեցեր զօրհնութիւն. վասն թշնամեաց քոց, Տէր, զի եղծցի թշնամին եւ հակառակորդն։
Ողորմութիւն եւ ճշմարտութիւն պատահեսցին, արդարութիւն եւ խաղաղութիւն համբուրեսցին։
տաց ձեզ անձրեւ ի ժամանակի իւրում, եւ երկիրն տացէ զարմտիս իւր, եւ ծառք դաշտաց տացեն զպտուղս իւրեանց.
Եւ ծագեսցէ ձեզ երկիւղածաց անուան իմոյ արեգակն արդարութեան, եւ բժշկութիւն ի թեւս նորա. եւ ելջիք եւ խայտասջիք իբրեւ որթք արձակեալք ի կապոյ՝՝։
զի եղիջիք որդիք Հօր ձերոյ որ յերկինսն է. զի զարեգակն իւր ծագէ ի վերայ չարաց եւ բարեաց, եւ ածէ անձրեւ ի վերայ արդարոց եւ մեղաւորաց։
Եւ զայս ասացեալ՝ հազիւ լռեցուցանէին զժողովուրդսն ի չզոհելոյ նոցա. այլ գնալ յիւրաքանչիւր տեղիս։՝՝
Առաքեսցէ Տէր ի վերայ քո օրհնութիւն, ի շտեմարանս քո եւ յամենայն ինչ ուր մխեսցես զձեռն քո ի վերայ երկրին զոր Տէր Աստուած քո տացէ քեզ։
Եւ զՅովսեփայ ասէ. Յօրհնութեան Տեառն երկիր նորա, ի ժամանակաց երկնից եւ ի ցօղոյ, եւ յանդնդոց աղբերաց ի ներքուստ,
ի գագաթանց լերանց ի սկզբան, եւ ի գլխոց բլրոց մշտնջենաւորաց,
Մեծատանց որ են յայսմ աշխարհի՝ պատուէր տաջիր մի՛ հպարտանալ եւ մի՛ յուսալ ի մեծութիւն սնոտի, այլ յԱստուած որ տայ մեզ զամենայն առատապէս ի վայելել,
Եւ գնայր ի մէջ հրապարակաց քաղաքին. եւ զեզերբ գետոյն՝՝ աստի եւ անտի ծառ կենաց որ բերէր պտուղս երկոտասան, ըստ միոյ միոյ ամսոյ տային զպտուղս իւրեանց. եւ տերեւ ծառոյն էր բժշկութիւն հեթանոսաց։