Վա՜յ ինձ, մայր իմ, իբրեւ զո՞ ոք ծնար զիս. այր՝՝ դատափետեալ եւ ձգձգեալ ի դատաստան յամենայն երկրի. ոչ պարտիմ ինչ, եւ ոչ պարտի ոք ինչ ինձ. եւ զօրութիւն իմ պակասեաց յանիծանելեաց իմոց։
Եւ վախճանեսցեն զաւուրսն, եւ եղիցի յօրէն ութերորդէ եւ անդր՝ արասցեն քահանայքն ի վերայ սեղանոյն զողջակէզս ձեր, եւ զվասն փրկութեան ձերոյ՝՝, եւ ընկալայց զձեզ, ասէ Տէր Տէր։