եւ չարացար առնել քան զամենեսին որ եղեն յառաջ քան զքեզ, եւ գնացեր եւ արարեր քեզ աստուածս օտարոտիս եւ ձուլածոյս բարկացուցանել զիս, եւ զիս ընկեցեր յետս ի մարմնոյ քումմէ,
եւ ընկեցին ի բաց զհաստատութիւնս իւրեանց, եւ զդաշինսն զոր կռեաց ընդ հարս նոցա, եւ զվկայութիւնս նորա զոր ուխտեաց նոցա ոչ պահեցին. եւ գնացին զհետ սնոտեաց, եւ սնոտեցան զհետ ազգացն որ շուրջ զնոքօք, յորոց պատուիրեաց նոցա Տէր չառնել ըստ նմին օրինակի։
փոխանակ զի թողին զիս, եւ արկանէին խունկս աստուածոց օտարաց, զի բարկացուսցեն զիս գործովք ձեռաց իւրեանց, եւ բորբոքեսցի սրտմտութիւն իմ ի տեղւոջդ յայդմիկ, եւ մի՛ շիջցի։
Ժողովուրդս այս որ բարկացուցանէր զիս առաջի իմ հանապազ. զոհէին ի պարտէզս իւրեանց, եւ արկանէին խունկս յաղիւսեայս իւրեանց դիւացն՝ որք չէին ի յիշատակս իւրեանց։
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
Զի մոռացաւ զիս ժողովուրդ իմ, տարապարտուց արկին խունկս. եւ տկարասցին ի ճանապարհս իւրեանց ի վիճակս յաւիտենից, ելանել ի շաւիղս, ուր ոչ իցէ ճանապարհ գնալոյ՝՝,
Եւ ձգեաց նմանութիւն ձեռին եւ արկ զգագաթամբ գլխոյ իմոյ. եւ վերացոյց զիս Ոգի ընդ երկինս եւ ընդ երկիր, եւ տարաւ զիս յԵրուսաղէմ ի տեսլեանն Աստուծոյ, եւ կացոյց զիս՝՝ ի նախադուռն դրանն ներքնոյ որ հայի ընդ հիւսիսի, ուր էր արձան պատկերին Նախանձու ստացողին։
Եւ էր՝՝ թիւ որդւոցն Իսրայելի իբրեւ զաւազ ծովու անչափ եւ անթիւ. եւ եղիցի ի տեղւոջ յորում ասացաւ Ոչ ժողովուրդ իմ դուք, անդ կոչեսցին նոքա Որդիք Աստուծոյ կենդանւոյ։