Անցին վաղվաղակի զճանապարհաւն զոր պատուիրեցեր նոցա. արարին իւրեանց որթ ձուլածոյ, եւ երկիր պագին նմա, եւ զոհեցին նմա եւ ասեն. Այս են աստուածք քո, Իսրայէլ, որ հանին զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց։
փոխանակ զի թողին զիս, եւ օտարացուցին զտեղիս զայս յինէն. եւ արկանէին ի սմա խունկս աստուածոց օտարաց, զորս ոչ գիտէին ինքեանք եւ հարք իւրեանց, եւ թագաւորքն Յուդայ. եւ լցին զտեղիս զայս արեամբ անմեղաց.
Եւ ցրուեսցէ զքեզ Տէր Աստուած քո՝՝ ընդ ամենայն ազգս, ի ծագաց երկրի մինչեւ ի ծագս երկրի, եւ ծառայեսցես անդ աստուածոց օտարաց, փայտից եւ քարանց, զորս ոչ գիտէիր դու եւ հարք քո։
Եւ այլք ի մարդկանէ որ ոչ մեռան ի հարուածոցս յայսցանէ՝ ոչ ապաշխարեցին եւ ոչ դարձան ի գործոց ձեռաց իւրեանց, յերկրպագութենէ դիւաց եւ կռոց յոսկեղինաց եւ յարծաթեղինաց եւ ի պղնձոյ եւ ի քարէ եւ ի փայտէ, որք ոչ տեսանել կարեն եւ ոչ լսել եւ ոչ գնալ.