Եւ չգտեալ աղաւնւոյն հանգիստ ոտից իւրոց՝ դարձաւ անդրէն առ նա ի տապան անդր. զի ջուր դեռ ունէր զամենայն երեսս երկրի. եւ ձգեաց զձեռն եւ ընկալաւ զնա, եւ առ զնա անդրէն առ իւր ի տապան անդր։
Վարեցաւ ի գերութիւն Յուդա, ի բազում տառապանս, ի նեղութեան, ստրկութեան, ծառայութեան՝՝. նստաւ ի մէջ հեթանոսաց, եւ ոչ եգիտ հանգիստ. ամենայն հալածիչք իւր հասին նմա ի մէջ թշնամեաց իւրոց։
արարից նոյնպէս եւ ես ձեզ. հաստատեցից ի վերայ ձեր տագնապաւ տարակուսանս, զքոս եւ զդալուկն որ սորեցուցանիցեն զաչս ձեր, եւ հաչիցէք յանձինս ձեր, եւ սերմանեսջիք ի սնոտիս զսերմանիս ձեր, եւ զայն հակառակորդք ձեր կերիցեն.
Եւ ի վերայ մնացելոցն ի ձէնջ ածից դողումն ի սիրտս նոցա յերկրի թշնամեացն իւրեանց. եւ հալածեսցէ զնոսա ձայն տերեւոյ խարխափելոյ, եւ փախիցեն որպէս որ փախչիցին ի պատերազմէ, եւ անկանիցին առանց ուրուք հալածելոյ։
եւ եթէ գնայցեն ի գերութիւն առաջի թշնամեաց իւրեանց, եւ անդ հրաման տաց սրոյ, եւ սատակեսցէ զնոսա. եւ հաստատեցից ի վերայ նոցա զաչս իմ ի չարութիւն եւ ոչ ի բարութիւն։
Զգուշացայ եւ զարհուրեցաւ սիրտ իմ ի ձայնէ աղօթից շրթանց իմոց. եմուտ դողումն յոսկերս իմ, եւ խռովեցաւ փոր իմ ի ներքուստ. հանգեայց յաւուր նեղութեան, ելանել ինձ ի ժողովուրդ պանդխտութեան իմոյ։