ահաւասիկ ես առաքեմ, եւ առից զամենայն ազգս հիւսիսոյ, ասէ Տէր, եւ զՆաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց զծառայ իմ, եւ ածից զնոսա ի վերայ երկրիդ այդորիկ եւ ի վերայ բնակչաց դորա, եւ ի վերայ ամենայն ազգաց որ շուրջ զդովաւ. եւ աւերեցից զդոսա, եւ տաց զդոսա յապականութիւն եւ ի շչիւն եւ ի նախատինս՝՝ յաւիտենից։
Եւ հալածեցից զնոսա սրով եւ սովով եւ մահուամբ, եւ տաց զնոսա ի շարժումն ամենայն թագաւորութեանց երկրի, ի նզովս եւ յապականութիւն եւ ի շչիւն եւ ի նախատինս ի մէջ ամենայն ազգաց ուր ցրուեցից զնոսա անդր.
Եւ եղիցես հեծեծելի եւ եղկելի, ծաղր եւ երեւոյթ ի մէջ ազգացն որ շուրջ զքեւ իցեն, յառնել ինձ ի քեզ դատաստանս բարկութեամբ եւ սրտմտութեամբ եւ վրէժխնդրութեամբ ցասման. ես Տէր խօսեցայ։
Ընդ աստիճանս եւ ընդ սեղանն լացցեն քահանայք եւ պաշտօնեայք Տեառն, եւ ասասցեն. Խնայեա. Տէր, ի ժողովուրդս քո, եւ մի՛ տար զժառանգութիւն քո ի նախատինս՝ տիրել ի վերայ նորա ազգաց. զի մի՛ ասասցեն ի հեթանոսս թէ՝ Ո՞ւր է Աստուած նոցա։
Եւ եղիցի որպէս էիքն յանէծս ի մէջ ազգաց տունդ Յուդայ եւ տունդ Իսրայելի, նոյնպէս ապրեցուցից զձեզ, եւ եղիջիք յօրհնութիւն. քաջալերեցարուք եւ զօրասցին ձեռք ձեր։