Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.
Պակասեցին աչք իմ յարտասուաց, խռովեցաւ որովայն իմ. յերկիր լուծան փառք՝՝ իմ ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ. ի սատակիլ տղայոց ստնդիեցաց ընդ ամենայն փողոցս քաղաքին։
Երեսք Տեառն բաժանեալ են ի նոցանէ, եւ ոչ եւս յաւելցի հայել ի նոսա. երեսք քահանայից ակն ոչ առին ծերոց, ոչ ողորմեցան ի վերայ տղայոց նոցա՝՝. դէտ ակն կալեալ հայէաք յազգս որ ոչ փրկէին զմեզ։
Եւ դու, որդի մարդոյ, ո՞չ ապաքէն յաւուր յայնմիկ յորժամ բարձից ի նոցանէ զօրութիւն նոցա եւ զհպարտութիւն պարծանաց նոցա, եւ զցանկալին աչաց նոցա եւ զհպարտութիւն անձանց նոցա, զուստերս եւ զդստերս նոցա,
Երկնեա եւ զօրացիր, եւ մերձեաց՝՝, դուստր Սիոնի, իբրեւ զծննդական. զի այժմ ելցես ի քաղաքէ, եւ բնակեցուցից զքեզ՝՝ ի դաշտի, եւ հասցես մինչեւ ի Բաբելոն. եւ անտի փրկեսցէ զքեզ՝՝ եւ անտի ապրեցուսցէ զքեզ Տէր Աստուած քո՝՝ ի ձեռաց թշնամեաց քոց։
արջառ քո սպանեալ առաջի քո, եւ մի՛ կերիցես ի նմանէ. էշ քո յափշտակեալ ի քէն, եւ մի՛ դարձցի առ քեզ. ոչխար քո մատնեալ թշնամեաց քոց, եւ ոչ ոք իցէ որ օգնիցէ քեզ։