Եւ ասէ կինն. Կենդանի է Տէր Աստուած քո, եթէ գուցէ իմ նկանակ. բայց եթէ որչափ բռամբ մի ալեւր ի սափորի, եւ սակաւ մի եւղ ի կամփսակի. եւ ահա քաղեմ կրկուտս երկուս, եւ մտից եւ արարից զայն ինձ եւ մանկանց իմոց՝՝. եւ կերիցուք զայն եւ մեռցուք։
Եւ ոչ կարաց Տէր համբերել յերեսաց չարեաց իրաց ձերոց, եւ գարշելեացն զոր առնէիք. եւ եղեւ երկիրն ձեր յաւերակ եւ յանապատ եւ ի նզովս առ ի չգոյէ բնակչաց որպէս այսօր.
Առաջ նորա հուր ծախիչ, եւ վերջ նորա բոց բորբոքեալ. իբրեւ զդրախտ փափկութեան երկիրդ առաջի նորա, եւ զկնի նորա դաշտ ապականութեան, եւ ապրեալ ոչ իցէ ի նմանէն։
Եւ հանից զդա, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մտցէ ի տունս գողոց, եւ ի տունս որ երդնուցուն սուտ յանուն իմ, եւ բնակեսցէ ի մէջ տան նորա, եւ վախճանեսցէ զնա, եւ զփայտ նորա եւ զքարինս նորա։
Եթէ ոչ լսիցէք եւ ոչ դնիցէք ի սրտի ձերում, տալ փառս անուան իմում, ասէ Տէր ամենակալ, առաքեցից ի վերայ ձեր անէծս, եւ անիծից զօրհնութիւնս ձեր, եւ նզովեցից զնա, եւ ցրուեցից զօրհնութիւնս ձեր. եւ մի՛ եղիցի ի միջի ձերում,՝՝ զի դուք ոչ եդիք ի սրտի ձերում։
տալ միում ի նոցանէ ի մարմնոյ որդւոց իւրոց յորոց ուտիցէ, վասն չմնալոյն նմա ինչ. յանձկութեանն քում եւ ի նեղութեան որով նեղիցեն զքեզ թշնամիքն քո յամենայն քաղաքս քո։