Եւ Տուբիա Աման ի տես եկեալ առ նոսա ասէր. Մի՛ կարիցեն շինել եւ զոհել զոհս, եւ կամ ուտել զնուէրսն ի տեղւոջ իւրեանց. եւ ո՞չ ելանեն այժմ աղուէսք եւ քակեն զքարինս պարսպաց նորա։ Եւ ասեմք մեք.՝՝
Եւ եղեւ իբրեւ լուան Սանաբաղատ եւ Տուբիա, Արաբացիք եւ Ամոնացիք, թէ աջողեցաւ շինուած պարսպին Երուսաղեմի, եւ սկսաք իւրաքանչիւր տեղեացն զգործն երեւեցուցանել, թուեցաւ չար առաջի նոցա՝՝.
Եւ ասէ մերձաւորիչն ցԲոոս. Ոչ կարեմ մերձաւորեցուցանել ես ինձ, գուցէ եղծանիցեմ զժառանգութիւն իմ. մերձաւորեա դու քեզ զմերձաւորութիւն իմ, զի ես ոչ կարեմ մերձաւորեցուցանել։