Եւ եղեւ ընդ երեկս եւ յարեաւ Դաւիթ յանկողնէ իւրմէ, եւ զգնայր ի վերայ տանեաց տան թագաւորին. եւ ետես ի տանեացն կին մի լուացեալ, եւ կինն գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ։
Յորժամ ասիցեմ ցանօրէնն թէ՝ Մահու մեռանիցիս, եւ դու ոչ զգուշացուցանիցես նմա, եւ ոչ խօսեսցիս զգուշանալ անօրինին եւ դառնալ ի ճանապարհաց իւրոց չարեաց եւ կեալ, անօրէնն այն յանօրէնութեան իւրում մեռցի, եւ զարիւն նորա ի ձեռաց քոց խնդրեցից։
Եւ յորժամ դարձցի արդարն յարդարութեանց իւրոց եւ արասցէ յանցանս, արկից տանջանս զգլխով՝՝ նորա, ինքն մեռցի. քանզի ոչ եթէ՝՝ յիշեսցին արդարութիւնք նորա զոր արար. բայց քանզի դու ոչ զգուշացուցեր նմա,՝՝ զարիւն նորա ի ձեռաց քոց խնդրեցից։