22 Եւ եթէ գտցի այր շնացեալ ընդ առնակնոջ, սպանջիք զերկոսեան, զայրն շնացեալ ընդ կնոջն եւ զկինն. եւ բարձջիք զչարն յԻսրայելէ։
Եւ յղացաւ կինն, եւ առաքեաց պատմեաց Դաւթի եւ ասէ. Յղի եմ ես։
Եւ խնդրեցից ի քէն զվրէժ շնացելոյ եւ արիւնահեղի, եւ եդից զքեզ յարիւն քո,՝՝ եւ եդից զքեզ յարիւն սրտմտութեան եւ նախանձու։
Եւ այր ոք եթէ շնասցի ընդ առնակնոջ կամ շնայցէ ընդ կնոջ ընկերի իւրոյ, մահու մեռցին եւ շնացօղն ե՛ւ շնացեալն։
Լուարուք զի ասացաւ. Մի՛ շնար։
Բայց ես ասեմ ձեզ թէ՝ Ամենայն որ հայի ի կին մարդ առ ի ցանկանալոյ նմա՝ անդէն շնացաւ ընդ նմա ի սրտի իւրում։
Եթէ ո՞չ գիտէք զի անիրաւք զարքայութիւն Աստուծոյ ոչ ժառանգեն. մի՛ խաբիք, ոչ պոռնիկք, ոչ կռապարիշտք, ոչ շունք,
Եւ ձեռն վկայիցն եղիցի նախ ի նա սպանանել զնա, եւ ապա ձեռն ամենայն ժողովրդեանն. եւ բարձցես զչարն ի միջոյ ձերմէ։
Պատուական է ամուսնութիւն ամենեւին, եւ սուրբ՝ անկողինք. բայց զշունս եւ զպոռնիկս դատի Աստուած։