17 Եւ ասէ ցիս Տէր. Ուղիղ է ամենայն ինչ զոր խօսեցան։
Տէր Տէր տայ՝՝ ինձ լեզու խրատու, զի գիտացից խօսել ի ժամու զբանն. պատրաստեաց զիս ընդ առաւօտս. յաւել ինձ ունկն ի լսել.
եւ խրատ Տեառն բանայ զականջս իմ, եւ ես ոչ խստանամ եւ ոչ ընդդէմ դառնամ։
Եւ ձգեաց Տէր զձեռն իւր առ իս եւ մերձեցոյց ի բերան իմ, եւ ասէ ցիս. Ահա ետու զբանս իմ ի բերան քո.
Մարգարէ յարուցից նոցա յեղբարց իւրեանց իբրեւ զքեզ, եւ տաց զպատգամս իմ ի բերան նորա, եւ խօսեսցի ընդ նոսա որպէս եւ պատուիրեցից նմա։
Եւ արդ՝ մի՛ մեռցուք, զի մի՛՝՝ սատակեսցէ զմեզ հուրս այս մեծ. եթէ յաւելուցումք մեք լսել զձայն Տեառն Աստուծոյ մերոյ միւսանգամ, եւ մեռանիցիմք։
Եւ լուաւ Տէր զբարբառ բանիցն ձերոց խօսելոյ ընդ իս, եւ ասէ ցիս Տէր. Լուայ զբարբառ բանից ժողովրդեանն զոր խօսեցան ընդ քեզ. ուղիղ խօսեցան զամենայն։