Եւ դարձաւ շինեաց զբարձունսն զոր կործանեաց Եզեկիա հայր նորա, եւ կանգնեաց զսեղանն Բահաղու, եւ արար անտառ՝ որպէս արար Աքաաբ արքայ Իսրայելի. եւ երկիր եպագ ամենայն զօրութեան երկնից եւ ծառայեաց նոցա.
Եւ առ պղծութեան իւրեանց՝՝ շինեցին բագինս Բահաղու ի ձոր որդւոցն Ենովմայ, մատուցանել զուստերս եւ զդստերս իւրեանց Մողոքայ, զոր ոչ պատուիրեցի նոցա, եւ ոչ անկաւ ի սիրտ իմ առնել նոցա զպղծութիւնն զայն առ ի յանցուցանելոյ զՅուդա։
եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու եւ ընդ լուսնով եւ ընդ ամենայն աստեղբք, եւ՝՝ առաջի ամենայն զօրութեանց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհետն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկիր պագանէին նոցա. ոչ կոծեսցին եւ ոչ լայցեն, այլ ի նշաւակ եղիցին՝՝ ի վերայ երեսաց երկրի.
Եւ եմոյծ զիս ի ներքին սրահ տանն Տեառն, եւ ահա ի վերայ դրաց տաճարին Տեառն ընդ սեղանն եւ ընդ վանդակն՝՝ իբրեւ արք քսանեւհինգ, որոց զթիկունս ի տաճարն Տեառն դարձուցեալ էր, եւ զերեսս ընդ արեւելս, եւ երկիր պագանէին արեգական։
Եւ մի՛ հայեցեալ ընդ երկինս տեսանիցես զարեգակն եւ զլուսին եւ զաստեղս եւ զամենայն զարդ երկնից, եւ մոլորեալ երկիր պագանիցես նոցա եւ պաշտիցես զնոսա, զոր բաժանեաց Տէր Աստուած ամենայն ազգաց որ ի ներքոյ երկնից։