Եւ դարձաւ շինեաց զբարձունսն զոր կործանեաց Եզեկիա հայր նորա, եւ կանգնեաց զսեղանն Բահաղու, եւ արար անտառ՝ որպէս արար Աքաաբ արքայ Իսրայելի. եւ երկիր եպագ ամենայն զօրութեան երկնից եւ ծառայեաց նոցա.
ոչ ըստ ուխտին զոր ուխտեցի ընդ հարս նոցա՝ յաւուր յորում առի զձեռանէ նոցա հանել զնոսա յերկրէն Եգիպտացւոց. զի նոքա ոչ կացին յուխտին իմում, եւ ես անփոյթ արարի զնոցանէ, ասէ Տէր.
Խօսեաց ընդ որդիսդ Իսրայելի եւ ասասցես. Եթէ ոք յորդւոցդ Իսրայելի կամ յեկելոց պանդխտացն Իսրայելի տացէ զսերմն իւր իշխանի՝՝, մահու մեռցի. եւ ազգք երկրին քարկոծ արասցեն զնա քարամբք։
Մի՛ ոք իցէ ի ձէնջ այր կամ կին, կամ ազգ կամ ցեղ որոյ միտք իւր խոտորեալ իցեն ի Տեառնէ Աստուծոյ մերմէ, երթալ պաշտել զդիս ազգացն այնոցիկ, մի՛ ոք իցէ ի ձէնջ՝՝ արմատ ի վեր բուսեալ դառնութեան եւ դաժանութեան.
Քանզի տարայց զդոսա յերկիրն բարի զոր երդուայ հարց նոցա. երկիր՝ որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր, եւ կերիցեն եւ լցեալ յագեսցին. եւ դառնայցեն յաստուածս օտարոտիս եւ պաշտիցեն զնոսա, եւ զայրացուցանիցեն զիս, եւ ցրիցեն զուխտն իմ զոր ուխտեցի նոցա։
եւ որ յանդիմանեսցի ի նզովսն, այրեսցի ինքն հրով եւ ամենայն տուն իւր, եւ ամենայն ինչ որ նորա իցէ. զի անց զուխտիւն Տեառն, եւ արար անօրէնութիւն ի մէջ Իսրայելի։